Każdego roku, dnia 2 sierpnia, za nawiedzenie kościoła parafialnego można uzyskać odpust zupełny pod zwykłymi warunkami. Są nimi: brak przywiązania do grzechu, odbycie spowiedzi lub trwanie w stanie łaski uświęcającej, przyjęcie Komunii Św., odmówienie wyznania wiary i modlitwy w intencjach polecanych przez Ojca Świętego.

Jest to tzw. odpust Porcjunkuli. Nazwa ta wzięła się od określenia skromnej kaplicy we włoskim Asyżu (łacińskie słowo „portiuncula” oznacza mały kawałek ziemi, niewielką działkę). Przy niej, na początku XIII wieku, św. Franciszek zgromadził pierwszą wspólnotę braci i miał tam doznać objawienia Chrystusa i Maryi w otoczeniu aniołów. Przyszły święty poprosił Pana Jezusa o łaskę darowania kary za odpuszczone grzechy dla tych, którzy ze skruszonym sercem będą pielgrzymować do wspominanej kapliczki. Przychylność pragnieniu Franciszka okazał ówczesny papież Honoriusz III. Udzielił on odpustu zupełnego na dzień rocznicy poświęcenia Porcjunkuli, czyli 2 sierpnia. W kolejnych wiekach papieże rozszerzyli ten odpust na wszystkie kościoły franciszkańskie, a później także kościoły parafialne.

Korzystając z łaski odpustu, pamiętajmy, że nie jest to magiczny sposób na wejście do Nieba bez żadnego wysiłku, ale znak wiary Kościoła w miłosierdzie Boże i zarazem jasne wezwanie do współpracy z łaską Bożą w wytrwaniu w dobrym - w pokonywaniu grzechów i przezwyciężaniu słabości, których doświadcza każdy z nas.

Ilustracja: Wikimedia Commons/Ludmiła Pilecka

Oprac. MG