Wielki Tydzień. Wspominamy wydarzenia, bez których bylibyśmy prawdopodobnie poganami lub żydami. Nieskończona Miłość – Miłość po krzyż. Niewyobrażalne poświęcenie. Bóg, który stał się człowiekiem, umiera za swoje stworzenie. Trochę się to nam upowszechniło. Może zdarza się uronić łzę w czasie wspaniałego wykonania „Stabat Mater Dolorosa” przez chór Apassionata, może w czasie oglądania filmu „Pasja”. Może kruszeje nasze serce w czasie śpiewania Gorzkich Żali. Może widzimy się wśród ludu wołającego „Na krzyż z nim!!!” Nie wzruszajmy się. To nie o to tu chodzi. „Nie płaczcie nade Mną, płaczcie raczej nad sobą i nad waszymi dziećmi!” Cóż Mu przyjdzie z naszych łez? On daje nam całego siebie! Liturgia Wielkiego Tygodnia jest obfita w symbole, znaki, tajemnicze słowa i gesty.