ZARYS HISTORII PARAFII RZYMSKOKATOLICKIEJ W SUŁKOWICACH
Sułkowice w XII wieku były już zorganizowaną parafią. Miały drewniany kościół pw. Wszystkich Świętych, wybudowany za panowania Bolesława Wstydliwego. Do parafii należały wsie: Bieńkówka (do 1799 r.), Trzebunia (do 1809), Harbutowice (do 1823), Rudnik (do 1949), Jasienica (do 1982), Biertowice (do 2006).
Tylko przez krótki okres w XIX wieku parafia należała do Diecezji Tarnowskiej. Od początku swego istnienia była i obecnie jest w Diecezji Krakowskiej.
Wśród wielu dokumentów, dotyczących parafii, należy wymienić spis z 1325 (znajdujący się w Bibliotece Watykańskiej), dotyczący świętopietrza. Wówczas parafia liczyła 375 wiernych, a same Sułkowice zamieszkiwało 150 osób.
Z dokumentu z 1410 można się dowiedzieć, że Władysław Jagiełło królewską Lanckoronę, a więc i część Sułkowic zwaną Zamkową z niwami: Górska, Dólska, Gościbska i Ptasznica oddał marszałkowi Zbigniewowi z Brzezia. Druga część, czyli Plebańska (nazywana również Poddaństwem) należała do miejscowego proboszcza. Było to bogate probostwo.
W 1617 spłonął drewniany kościół. Już w następnym roku ks. bp Andrzej Załuski poświęcił nowo wybudowany wyłącznie z kamienia kościół. Otrzymał on dwuprzęsłowe, prostokątne prezbiterium oraz takąż obszerną trójprzęsłową nawę. Od północy przy prezbiterium dobudowano zakrystię, a obok przy nawie kwadratową kaplicę nakrytą kopułą, rozebraną po II Wojnie Światowej w związku z budową nowego kościoła. Wieżę dobudowano w 1809 roku. Kościół ten został rozebrany w 1969.
W 1627 wybudowano drugi kościół pw. świętej Zofii. Fundatorem był miecznik koronny Jan Zebrzydowski. Kościół ten sprzedano na licytacji w 1801 klucznikowi Gajewskiemu z Zielonej. Na tym samym miejscu postawiono nowy, istniejący do dziś (konsekrowany w roku 1826).
Pod koniec XIX wieku w Sułkowicach mieszkało prawie 3 tysiące wiernych, zatem istniejący kościół parafialny był już za mały. Niestety, I Wojna Światowa oraz powszechne zubożenie ludności nie pozwoliły na realizację planu wybudowania nowej, większej świątyni. Dopiero w łatach 30-tych zawiązał się Komitet Budowy Kościoła pod przewodnictwem ks. kan. Józefa Grosa. Wkrótce władze zatwierdziły lokalizację, zakupiono wapno, cement i kamienie. W roku 1936 przystąpiono do wykopów pod fundamenty. Znaczną część prac parafianie wykonali systemem gospodarczym i, co warto podkreślić, nie żałowali pieniędzy na opłacenie fachowej robocizny.
Na czas II Wojny Światowej budowę przerwano. Proboszczem został ks. kan. Jan Sidełko, którego zapał i kapłańska ofiarność stanowiły wzór dla parafian. Mimo trudności, spowodowanych powojenną rzeczywistością dawali oni pieniądze, a jeżli ktoś ich nie miał, przychodził częściej do pracy przy wznoszeniu nowej świątyni. W roku 1949, kiedy uzyskano zgodę władz, powoli, ale dokładnie zaczęto wznosić mury, następnie położono płyty stropowe, wreszcie dach z sygnaturką. Wieży nie postawiono na skutek sprzeciwu władz państwowych.
W roku 1964 ks. bp Julian Groblicki dokonał konsekracji nowego kościoła pw. Najświętszego Serca Jezusowego. Proboszczem był wówczas ks. kanonik Bruno Wyrobisz.
Od 1992 Sułkowice są dekanatem, do którego obecnie należą parafie: Bęczarka, Bieńkówka, Biertowice, Budzów, Harbutowice, Izdebnik, Jachówka, Jasienica, Krzywaczka, Palcza, Rudnik, Sułkowice.
Stefan Bochenek
